ილიკო კილაძის პოეზიის საღამო

გურამ რჩეულიშვილი - პროტოტიპი

• ბიოგრაფია
• პირადი წერილები

მოთხრობები

• ნელი ტანგო
• დათუნა
• ირინა და მე
• მუნჯი ახმედი და მე
• უსახელო უფლისციხელი
• სიყვარული მარტის თვეში
• ერთხელ
• ”მთის კალთაზე შეფენილ მეჩხერ ტყეში”
• ალავერდობა
• ცქიტო და სელიოდკა
• მატარებელი სტეპში
• ნადირობა

ლექსები

• (...მე მომერია დიდი სურვილი)
• (...ცოდვისთვის შობილს)
• პედერასტთა კლუბი პარიზში
• სიგიჟე
• უკრავს ლუი ამსტრონგი
• წერილი ჩემს მეგობრებს ანუ ერან!

• კითხულობს მურმან ჯინორია
• ვკითულობ მე, გიორგი ლიპარიშვილი

• ფოტოგალერეა - გურამ რჩეულიშვილი

• ინტერვიუ გურამ რჩეულიშვილის მეგობართან

• გადაცემა ინტერპრეტაცია - გურამ რჩეულიშვილი

• წიგნები - გამომცემლობა "ლატერნა"

Picasa

წიგნის რედაქტორისგან

ავტორი: ლიპარიშვილი გიორგი

                გიორგი ლიპარიშვილის პოეზიას ყველასაგან განსხვავებული ოპტიკის სათვალე უკეთია, მასში ორიგინალური რიტმიკის და მელოდიურობის სიტყვები ირეკლება.

რედაქტორი: გიორგი ღუდუშაური

http://laterna.ge

ტორტის სტუდია "დიფენბახი" ახალ მისამართზე

ვაკე, ფალიაშვილის ქუჩა 27

ტელეფონის ნომერი უცვლელია: 2 47 62 97

facebook-ის ოფიციალური ვებგვერდი

ტვინის მხოლოდ ხვეულებს

ვაღიარებ სახელებს, აზრებს, ფიქრებს სხეულებს,

ვერ ვენდობი ვერაფრით ტვინის მხოლოდ ხვეულებს.

დიდი თავის არ მჯერა, არც ჭკვიანი თვალების,

უსაქმობა მაცოფებს, თანამოძმე ვალების.

ბევრი ვინც ლაპარაკობს, მოსაუბრე ლეშია,

ვინც ხმამაღლა ამაყობს დედა კაი "ვეშია".

ზოგს ხომ მხოლოდ ტვინი აქვს, ზოგს თხილივით გულები,

"კარგად იყოს სუყველა" გრძნობაგადარგულები.

ვაღიარებ სახელებს, აზრებს, ფიქრებს სხეულებს,

ვერ ვენდობი ვერაფრით ტვინის მხოლოდ ხვეულებს.

სოციალური ქსელები

სოციალური ქსელები from lipara

ბლოგი

ნალექსარებს კრებს

ჩემი წიგნი ნალექსარებს კრებს,

ტვინს და გრძნობებს ერთნაირად რგებს.

"უსითბოესობავ" - ჩემი პირველი წიგნის  პრეზენტაცია შოკოლადისა და პოეზიის ფესტივალზე 

 12.05.12 

კისერუკანალებით

ზოგ კაცს მხრებზე თავი მოყვა
არ აწუხებს ალები,
ზოგიც ზღაპარს ვეღარ მოყვა
კისერუკანალებით.

გიორგი ლიპარიშვილი (ლიპარა)
4.12.12

ცოლშვილი

ცოლშვილი ზღაპარი, ლეგენდა, მითია
ცხოვრება წამდაწამ, გულდაგულ მითვლია.

გიორგი ლიპარიშვილი (ლიპარა)
4.12.12

მხოლოდ განა-ვალები

ახრჩობს განა ვალები - 
მხოლოდ განა-ვალები.

გიორგი ლიპარიშვილი (ლიპარა)
4.12.12

სამ მსახურს რომ ავიყვან

სამ მსახურს რომ ავიყვან
სამსახურს არ წავიყვან,
არ დავრჩები უსაგნოდ
დავსაქმდები უსაქმოდ.

გიორგი ლიპარიშვილი (ლიპარა)
4.12.12

მხიარული დარდი ვარ

ცხოვრება თუ ბარგია
ფული არ დამკარგვია,
მხიარული დარდი ვარ
საპოვნელად დავდივარ.

გიორგი ლიპარიშვილი (ლიპარა)
4.12.12

ხორცის ეროზია

სიბერე
ხორცის ეროზია,
სიბე(ვ)რე
გრძნობის სკლეროზია.

გიორგი ლიპარიშვილი (ლიპარა)
4.12.12

ცოლის მუცლის ფეთება

ჩემს თვალებში იხატება
ცოლის გულის ფეთება,
სისხლძარღვებში იხლართება
3 გულის ფეთქება.


გიორგი ლიპარიშვილი (ლიპარა)
4.12.12

მოგკლავ რომ გნახავ!

სიკვდილო,

სიცოცხლეს რომ ახლავ,
მტერი ხარ,
მოგკლავ რომ გნახავ!

გიორგი ლიპარიშილი
2.12.11

უსაქმობავ გაიწიე განზე!

მერამდენედ, დამატებით სამუშაოს ვეძებ,
უსაქმურად, წამის, მეოთხედიც ვერ ვძლებ.

სამსახურებს, წინდებივით ვიცვლი,
ენთუზიაზმს, ვერადავერ ვიცლი.

მე რამდენი პროფესია დავფლე,
ბევრი რამეც ფუტკარივით ვთაფლე.

ამისთანა ვერ გავიგე რა ვარ?!
ვმუშაობ და უმუშევარს ვგავარ.

ჩემს ტვინს განა აეკიდა ტენი,
მას ყოველდღე ხვეულებით ვტენი.

ზოგიერთმა, წესიერად არც კი მითხრა არა,
მერე საქმემ სამარეც კი, თვითონ გაითხარა.

უსაქმურად, წამის, მეოთხედიც ვერ ვძლებ,
მერამდენედ, დამატებით სამუშაოს ვეძებ.

სიტყვას აღარ ჩამოვაგდებ ბანზე,
უსაქმობავ გაიწიე განზე!


გიორგი ლიპარიშვილი
18.11.12

დღეს დედის დღე მაქვს

დღეს დედის დღე მაქვს,
დედის წელი
და საუკუნე,
გრძნობები დამაქვს
მწველზე მწველი,
გადამინათებს ყველგან უკუნეთს.

დღეს დედაჩემის წამზომმა 47 წელი აჩვენა,
დღეს დამილოცა ჩემმა გულმა დედის გაჩენა.

დედის წელი წელზე იდგამს ფეხებს,
დედის წელი წლებსაც შეაფერხებს.

დედა უკვე საუკუნის ნახევრისკენ მიდის,
მამა უკვე მიიცვალა 12 წელზე მეტია,
დედა თურმე გენიაა დიდი,
გულში გრძნობად მე ვერ შემომეტია.

გრძნობები დამაქვს
მწველზე მწველი,
გადამინათებს ყველგან უკუნეთს,
დღეს დედის დღე მაქვს,
დედის წელი
და საუკუნე...


გიორგი ლიპარიშვილი
13.11.12

გავიზრდები როცა

27 წელი, 
მივაბარე წარსულს, 
ვემსგავსები თითქოს
ჭკუადამჯდარ ზრდასრულს.

მილოცვებიც მივიღე,
დალოცვებიც უხვად,
გადავიქცე ლამის
ათასწლოვან მუხად.

ყველას მადლობელი ვარ,
ვინც მიცნო და მლოცა,
გადაგიხდით გულიდან,
გავიზრდები როცა.

13.11.12

ფოთოლოქროსფერებით (ცოლსულს)

შემოდგომა დღეს ვიგრძენი, 
ფოთოლოქროსფერებით,
სიყვარულიც შევიგრძენი,
ფერის ფერთან ფერებით.

გვიმასპინძლა დღეს ბუნებამ -  
მე და ჩემი ცოლსული,
გამინათა მე გონება 
სიხარულად მოსული.


სიყვარულიც შევიგრძენი,
ფერის ფერთან ფერებით.
შემოდგომა დღეს ვიგრძენი, 
ფოთოლოქროსფერებით.


გიორგი ლიპარიშვილი (4.11.12)

აეროგრაფი

მეარღნე

"სასტაული" JazzTaxi

ბოდიბილდინგი საქართველოში

ავტოპორტრეტს დასაბადს...

დავიბადე,
ვიშვი,
გავჩნდი, 
27 წლის მე წინათ...
გავიზარდე,
ვცოცხლობ,
დავრჩი,
მე ნოემბრის ნელ-თბილ წვიმად...

ჯერ ბავშვობა შემოვიცვი,
უდარდელი ოქროს ხანა,
მერე ქურქსაც შემოვიცვლი, 
საქმით თავი მომეფხანა...

სამსახური შემეჩვია,
ადრეული წლებიდან,
თან ვსწავლობდი ცოტა-ცოტას,
გულის წამოწყებიდან.

ჩემს ასაკზე მეტი მე,
სამუშაო ვიცვალე,
მაინც სავსე ქვევრად დავრჩი,
ვეღარ გამოვიცალე...

ახლაც 2 სამსახური,
ჩემს მხარდამხარ არიან,
კიდევ ვეძებ დანარჩენებს,
გულმა ტვინი არია.

დრო არ მყოფნის, მეცოტება,
საქმე მინდა ვამალო,
მე დღე-ღამე მეცოდება,
წამზე გადავამრავლო.

წლები მიხტის კურღელივით,
მელად მომეპარება,
ჩაიბარებს ჩემს საწუთროს,
მზე რომ მომეფარება.

მაგრამ სანამ თვალებში მაქვს,
მე სიცოცხლის განცდები,
სიყვარულით დავაბიჯებ
და რაღატომ გავცვდები?!

სანამ გულში გრძნობები მაქვს,
სანამ ენა გამიჭრის,
სადარდელი "აღარა მაქვს",
უდარდელს კი რა მიჭირს...

ჩემი დაბადებისდღე,
თავში ამებლანდება,
როცა ვარდობის თვეში,
შვილი დამებადება.

ჩემს ცხოვრებას შეუქმნის 
ხელმეორედ დასაბამს,
ველოდები თითზე თვლით,
ავტოპორტრეტს დასაბადს...

გიორგი ლიპარიშვილი (18.10.12)

12 წლის წინ

დაფიქრებულ ფიქრებს ვიწვევ, ასჯერ ამოოხვრებით,
მამა როგორ მომენატრა, თავის მიხრა-მოხრებით...

წელი წელთან გაიწელა, ვაგონებად მიდიან,
თითქოს მიემგზავრებიან, თან კარგი ამინდია...

ოქტომბერი იყო მაშინ, გარეთ დარი დარობდა,
ჩემი დის დაბადებისდღე სიხარულად კმაროდა...

მამის მოსვლას მოველოდით, რომ დღე გვესასწაულა,
ადამიანს ბედი რაც აქვს, ალბათ, ვერსად წაუვა.

სიხარულით სავსე გულით, პიანინოს ვართობდი,
ჩემს მოდიდო საგულესაც, სიყვარულით ვათრობდი...

მამა ჯერაც არსად ჩანდა, სამსახური ასეა,
მოლოდინი დიდდებოდა, ქუჩა ხალხით სავსეა...

ჩვენთან მოსვლას ვერვინ ბედავს, ვის აქვს ბევრი თავები,
იციან რომ, თუ იტყვიან, შევიქმნებით ავები...

ისევ, თითი კლავიშებზე ნერვიულად თამაშობს,
თითქოს გული რაღაცას გრძნობს, მერე რაღაც დამაშრობს...

წინათგრძნობა ადამიანს განა დაყვა ტყუილად,
ბოლოს ერთმა მეზობელმა, სიმართლე თქვა ტყუილად:

"მამამ ფეხი მოიტეხა, ცოტა ცუდად არის,"
ეს სიტყვები ახლაც მესმის, მოფრენილი ქარის...

მამის ნახვად გადავიქეც, მივაშურე კარებს,
მთელი ქუჩა გადაევსოთ კაცებსა და ქალებს...

დედას მუხლი მოეკეცა, გულმა იგრძნო ლოდი,
მე მამისკენ მივიწევდი, ცოტაც და, გავრბოდი...

სახლის ღობეს ვერცკი გავცდი, მამაჩემის მეგობარი შემხვდა:
"მამა უკვე აღარაა" - გული პირში შეხტა!!!


გული ამ დღეს დასუსტდა და გახდა,
ჩემი და ხომ ხუთი წლისა გახდა...


დაფიქრებულ ფიქრებს ვიწვევ, ასჯერ ამოოხვრებით,
მამა როგორ მომენატრა, თავის მიხრა-მოხრებით...


(34 წლის მამას) გიორგი ლიპარიშვილი
9.10.12

დღეს გავიგე - მამა ვხდები

დღეს გავიგე -  მამა ვხდები,
ზეცის ჭერის მაღლა ვხტები.

უკვე ვიწყებ ბავშვთან თამაშს,
შევისრუტავ ზღვას და ლამანშს.

გავზღაპრდები, გავმითდები,
სიხარულად გავზვირთდები.

სახელს ვეძებ, რა დავარქვა ამ ჩემს განცდას,
მე და ცოლმა ვიწყეთ ზრუნვა, თანაც დაცდა...

ზეცის ჭერის მაღლა ვხტები,
დღეს გავიგე - მამა ვხდები...

გიორგი ლიპარიშვილი
4.09.12

გოდერძი ჩოხელი დღეს 58 წლის გახდა - პროტოტიპი

მე და სოფელი

ვჭიდაობთ მე და სოფელი,
ხან მე ვარ ზემოთ, ხან ისა,
მე ვარ გოდერძი ჩოხელი,
ნატეხი კლდისა სალისა.
ვიცი, დამმარხავს სოფელი,
სხივს მომფენს მცხრილსა მთვარისას,
მინც არ ვიტეხ ჩემ ზნესა,
სულს მზე მინათებს ხვალისა.

გოდერძი ჩოხელი

• ავტობიოგრაფია
• ვიკიპედიიდან
• ნაწარმოებები

ფილმები

1. ადგილის დედა
2. ადამიანთა სევდა
3. აღდგომა
4. ლუკას სახარება
5. წერილი ნაძვებს
6. სამოთხის გვრიტები
7. ბაკურხეველი ხევსური
8. ცოდვის შვილები
9. თეთრი დროშა
10. მიჯაჭვული რაინდები
11. აღდგომის ბატკანი

მეზიზღება...

მეზიზღება პოლიცია, მეზიზღება წითელი, მეზიზრება ვარდი, მეზიზღება ცოცხი, მეზიზღება გონებითბრმები, მეზიზღება სიჩუმე,  მეზიზრება სიცრუე, მეზიზღება ნაციონალი, მეზიზღება პოლიტიკა, მეზიზღება ძალით "ხუთოსნები", მეზიზღება მეტრაკეები, მეზიზღება ზიზღიც და ახლა საკუთარი თავიც მეზიზღება ამდენ ზიზღში რომ ვცხოვრობ...

მარიონეტები მადაგასკარში

news.ge

ცოცხი აღარ გვის

ქვეყანაში, სადაც ცოცხი აღარ გვის,

ქვეყანაში, სადაც დედა ცრემლებს ღვრის,

ქვეყანაში, სადაც ძალადობა ყვავის,

ქვეყანაში, სადაც ჩხავილია ყვავის.

ქვეყანაში, სადაც აყვავილეს შიში,

ქვეყანაში, სადაც გვაფურთხებენ პირში.

ქვეყანაში, სადაც პატიმრების პატივს,

ქვეყანაში, სადაც უწოდებენ მარტივს.

ქვეყანაში, სადაც ღირსებების თავზე,

ქვეყანაში, სადაც გვაფარებენ თვალზე.

ქვეყანაში, სადაც კანონს ფეხქვეშ თელენ,

ქვეყანაში, სადაც ღამე მშვიდად თვლემენ.

ქვეყანაში, სადაც ნაძირლები მეფობს,

ქვეყნაში, სადაც ბოროტება შეფობს.

ქვეყანაში, სადაც დედა აგვიტირეს,

ქვეყანაში, სადაც ყველა დაგვიჭირეს.

ქვეყანაში, სადაც ნამუსები გვხადეს,

ქვეყანაში, სადაც სისხლი გამოგვხადეს.

ქვეყანაში, სადაც სიძულვილი თესეს,

ქვეყანაში, სადაც ყველაფერი გესლეს.

ქვეყანაში, სადაც გააჩინეს ცოფი,

ქვეყანაში, სადაც აგუგუნეს თოფი.

ქვეყანაში, სადაც ამოძვრებათ სული,

ქვეყანაში, სადაც ქაოსია სრული.

ქვეყანაში, სადაც ნამუსი დგას ფეხზე,

ქვეყანაში, სადაც ღირსებაა > მეხზე.

ქვეყანაში, სადაც სამართალი დგება,

ქვეყანაა ჩვენი, ფეხზე წამოდგება.

ქვეყანაში, სადაც ცოცხი აღარ გვის,

ქვეყანაში, სადაც დედა ცრემლებს ღვრის.

გიორგი ლიპარიშვილი 

20.09.12

პატიმრების ღირსებაა ჩახდილი

პატიმრების ღირსებაა ჩახდილი,

ქვეყანაში ქაოსია სრული,

ხელისუფალთ სირაქლემა იზიდავთ,

ეკარებათ თვალზე აღარ რული.

ადამიანს გვაფურთხებენ სისხლში,

2 სითხე არ ერევა მყისვე,

ჩვენ ჩვენს ნამუსს არ დავაგდებთ ნისლში,

წამოდგება საქართველო ისევ.

ბევრი ტყუილს ახლაც ხმარობს ფარად,

უნდა ამით დაიძვრინოს თავი,

სულ სიყალბე არ იქნება მარად,

მგელი ხდება, გალახული კრავი.

პატიმართა ოჯახების ცრემლი,

სიმწრისაგან მოვარდნილი ტალღა,

არ შერჩება დამნაშავეს ცოცხი,

ერი დგება თავის თავზე მაღლა.

ვისაცა აქვს კვლავ შიში და კრძალვა,

და ჩუმდება სამსახურის ნაცვლად,

ხელს შეუწყობს ღირსებების კრძალვას,

და იქცევა აყროლებულ საცვლად.

ღირსებისთვის რომ ჩავდეგებით ცეცხლში,

დავიწვებით ჩვენ გმიების დარად,

იუდებს კი გადავადნობთ ვერცხლში,

ნამუსი გვაქვს სახელად და გვარად...

ხელისუფალთ სირაქლემა იზიდავთ,

ეკარებათ თვალზე აღარ რული.

პატიმრების ღირსებაა ჩახდილი,

ქვეყანაში ქაოსია სრული...

გიორგი ლიპარიშვილი

19.09.12

მშვილდოსანი

ქმარი ერთი საათით

news.ge

უსახლკარო ცხოველების დღე

1 მაქვს, 1 სამშობლო..

უსამშობლობას რა ვუთხრა,

ორსამშობლობა ბევრია..

ზოგმა სახელი გაუთქვა,

ზოგ ერს, ერობა ერია..

ვისთვის ქვა არის მამული,

ვისთვის ოქროა, ზოდები,

ცრემლებით გადანამული,

ანდა სხვა ეპიზოდები..

ბევრმა კი იცის თავისი,

ენა, რჯული და ნაცია,

ბევრმაც არ უწყის არვისი,

გრძნობების კომბინაცია..

მაინც რა არის სამშობლო,

რა ბედენაა ასეთი?!

წინაპარია საშობო,

არ შეედრება არცერთი..

ჩვენია ჩვენი ქვეყანა,

არა თქვენი და იმათი,

მე ხომ არა ვარ მკვეხარა,

თავს სამშობლოში მივათვლი..

უსამშობლობა ძნელია,

ორსამშობლობა საზარი,

სამშობლო ძველზე ძველია,

შვილების გამონაზარი..

ჩემი სამშობლო ისაა,

სადაც თვალს ვახელ, დავხუჭავ,

ჩემი სამშობლო ძმისაა,

მე მის სიყვარულს დავმუჭავ..

1 მაქვს, 1 სამშობლო,

1 მაქვს მამულ-დედული,

ერთობით მიყვარს ძლიერად,

ბედსაც არასდროს ვემდური..

გიორგი ლიპარიშილი (ლიპარა)

15.08.12

ჩემი ცოლი - ლექსებს გავდა..

ჩემი ცოლი - ლექსებს გავდა,

რითმას თავად კოხტად რგავდა..

მისი სიტყვა რკინას ალღობს,

ხან დიდობს და ხანაც ბალღობს..

გულის კიბე,

როცა ვკრიბე,

თეთრად ვთოვე,

აზრი ვთხოვე,

მასში ვიშვი,

გრძნობებს ვიშლი..

რითმას თავად კოხტად რგავდა

ჩემი ცოლი - ლექსებს გავდა..

სახლის მეზობლად ჩემი წიგნები აღმოვაჩინე..

ჩემი წიგნი "უსითბოესობა", ჩემი სახლის პირდაპირ არსებულ წიგნის მაღაზია "სანტა ესპერანსაში" ვიპოვე.. მეამა ჩემი ნალექსარების მეზობლობა..

მე მე და ცოლი

ბუკნარში გახარჯული დღეების სამადლობელი

ველური მზეა, ველური პლაჟით,

გარემოც მოჩანს კინოკადრებად,

ზოგი ხე ტყეობს, ზოგი დგას ბლანჟით,

ელვა-გრუხუნიც იქცა ავდრებად..

ამ ადგილს, მეორე გულთან ერთად ვეწვიე,

კარავი ჩავდგით ქოხად, სასახლედ,

მერე სულ კარგ საქმეს ერთად ვეწიეთ,

ცუდი გრძნობიდან გამოვასახლეთ..

ბევრი თამაში, ბოთლში წერილი,

მკერდი გრძნობისგან გამობერილი,

მიზანში სროლა, ცოტ-ცოტა რუჯი,

ზღვასთან თამაში, შავი ზღვაც ლურჯი..

აქ ყველაფერი სხვა ფერ-ელფერით,

გულის და ქვების ერთად შეფერვით..

სიმღერა - წვიმის, ჭრიჭინის, ზღვის,

ბუნების სტვენა, სიჩუმე სხვის..

ხატვა მინდოდა, მხოლოდ ქვა ვფერე,

წერა მინდოდა ვერ შევიფერე,

სანაპიროს აღწერა ჭირდა;

კაცის თვალ-გულს ჭრიდა..

ზღვა და მდინარე, ხეთა ხეობა,

ბუნების გახლდათ დიდი დღეობა..

ვიყავი ცის და, მე მიწის ტოლი,

ზღვის სიახლოვეს, მე მე და ცოლი..

14.08.12

ლიპარა (გიორგი ლიპარიშვილი)

გამორჩეული ავტოფარეხი - იმედის დილა

მომღერალი ხელოსანი - News.ge

ცოლი შემომეყვანა..

სოფო კაჯილაშვილს (შეყვარებულ ცოლს)..

თავბრუ შემომახვია,

ძალზე შემომეყვარა,

გული შემომახია,

ცოლი შემომეყვანა..

გიორგი ლიპარიშვილი

1.08.12

სიცოცხლეს რომ მართმევს..

მენანება ძილი,
სიცოცხლეს რომ მართმევს,
არმიჯდება ძვირი -

დილა, ხელსაც მართმევს..

წუხელ, თავი გავუტეხე ღამეს,

დილით, საქმეს მოვუყარე თავი,

შუადღისთვის მოვიფიქრებ რამეს,

საღამოსთვის არ გავხდები ავი..

მერე ღამე, მომთხოვს თვალის ხუჭვას,

შუაღამეს "დავასტუკებ" ცაზე,

დაღლილობა, გონებას ტვინს უჭამს,

დამაძინებს მთვარის მორიგ ცვლაზე..

დილა, ხელსაც მართმევს,

არმიჯდება ძვირი..

სიცოცხლეს რომ მართმევს,

მენანება ძილი..

22.07.2012

გიორგი ლიპარიშვილი

უფასო

ადამიანი ვერ გავიგე როგორ ფასდება?!
უაზრო ჩვევამ, მიწყო შეჩვევა..
როდესაც კაცი ერთი ასდება,
მაშინ კი ვიცი გულით შემჩნევა..

საკუთარ თავს ვუწყე მაინც მართლება,
ფასი დავადო, ხომ არა ვარ მონათმფლობელი?!
ადამიანი, როცა გულისკენ მოემართება,
უფასოდ ხდება - "ალფრედ ნობელი.."

უფასო მთვარე,
უფასო მზე..
უფასოდ ვთვალე,
უფასო ზნე..

მხატვრული მოდა

სიხარული მეახლება..

სიხარული მეახლება,

მე საამო ქარებით,

ეს გრძნობა მე მეახლება,

თვალებს ვიფშვნეტ მთქნარებით..

ძილმა უკვე ჩაიძინა,

დილამ თვალი ახილა,

გრძნობა გულში ჩაიძირა,

სიყვარული ამხილა..

წავალ, დღესაც გავაგრძელებ,

დღის მიხრას და მოხრებს,

სანამ წამსაც გავაძველებ,

ფიქრს ვირიდებ ოხრებს..

ეს გრძნობა მე მეახლება,

თვალებს ვიფშვნეტ მთქნარებით,

სიხარული მეახლება,

მე, საამო ქარებით..

"ჩამხატველი" კაცი

News.ge

ნალექსარი..

არც ლექსი არც ნალექსარი თუ არ გამოცემს ძალას.

მაშინ რაღაცა ჭირდება ჩემს სარემონტო ძარას.

გიორგი ლიპარიშვილი

შეუზღუდავი შესაძლებლობა

სიზმარი

მამა ვნახე, სიზმარი, მე მომწყურდა ცხადად,

გავიღვიძე, რეალობა, როგორ გამიცხარდა..

გიორგი ლიპარიშვილი

2.07.12

ვეძებ ბედის ბუდეს..

ბინას ვთხოვდი მაკლერს,

ცხოვრება რას მაკლებს?!

მეძებარი გავხდი,

არც რო ისე წავხდი..

ვეძებ ბედის ბუდეს,
მე რომ დამიბუდებს..

გიორგი ლიპარიშვილი

1.07.12

უცნობი მუსიკოსი

მირჩევნიხარ

ბაჩო (ბალუ) თეთრუაშვილს

მირჩევნიხარ:

1000 ხინკალს,
100 კათხა ლუდს,
10 ქვევრ ღვინოს,
7 ფუთ მარილს,
ტონა წყაროს,
კილო ღიმილს,
ბევრ წელიწადს,
მრავალ საქმეს,
გრძელ შარაგზას,
მთის ყვავილებს,
ტყის ბინადართ,
კაცს და ქალებს,
ცას და მიწას..

ვწერ ხალისით, არა ძალუმ,
გადიდკაცდა ჩემი ბალუ..

ამერიკას მიჩვევიხარ,
ქართველი ხარ,
მთელ მსოფლიოს
მირჩევნიხარ..

გიორგი ლიპარიშვილი
29.06.12

სამი ზნე..

გული, გონება, საქმე - სამი ზნე,

უკვე ვიპოვე ჩემი სამიზნე..

ლიპარა (27.06.12)

ბოლნისელი ქოვბოი

გულის სამეფო

სოფო კაჯილაშვილს

ჩემი დრო დადგა, ჩემი გზა მიდის,

ჩემი ვიპოვე გულის სამეფო,

ვერ მომერევა აწი ვერარა,

ნეხვში ყელამდე თუნდაც ჩავეფლო..

საუკუნმზომმა დაიწყო ათვლა..

მიყვარხარ, მიყვარხარ, მიყვარხარ

მართლა..

გიორგი ლიპარიშვილი

27.06.12

მფრინავი "თეფში"

შესაძლებელი შეუძლებლობა - News.ge

პატარძლები ჭიათურაში

სიმონ პირველი

ქაღალდის ქალი

ცოცხალი კარიკატურა

ზოგი წიგნი..

ზურა მოდებაძის ფოტო

ზოგი წიგნი 100 კაცს წონის,

ზოგი კაცი წიგნზე 2-ჯერ მეტია,

ზოგი უჭერს უფიქრობას - მუღამს წოლის,

ზოგის აზრი ფიქრთა კილომეტრია..

მიყვარს კაცი წიგნის დარი,

კამკამა ცა, მზე და დარი..

მარტივია, აზროვნებით არის წინ ის,

პატივია, მეგობარი კაცი - წიგნის..

წიგნი - სახლი, ეზო, ქუჩა,

კაცი ბოროტს გადაურჩა..

01.06.12

გიორგი ლიპარიშილი (ლიპარა)

გელა კანდელაკი

უკვდავების წყაროს წყალი..

უკვდავების წყაროს წყალი თუ დავლიე მშველის,

თუ არადა სიკვდილი, კაცს რარიგად მშვენის..

გიორგი ლიპარიშვილი (ლიპარა)

22.05.12

მე-12 წელია

მამის დაბაბადებისდღე,

მის გარეშე შემოვა,
მომინდება ქუჩების,
სიმარტოვით შემოვლა..

ჩავფიქრდები ფიქრებში,
წარსულს შემოვუღიმებ,

აწმყო გამომაფხიზლებს,
ცოტას შემოვუბღვირებ!.

გადავხედავ ბავშვობას,
მამის გვერდში კაცობას,

გავიხსენებ მრისხანეს
და მშვიდ მის ვაჟკაცობას..

წლები როგორ მიფრინავს........................

მამაჩემის ასაკის, მალე მეც კი გავხდები,

გავაკეთებ თვითმფრინავს,
გრძნობით ღრუბლებს ვახტები..

მამის ხუჭუჭ-ხვეულებს, ეძახოდნენ თიკანას,
ახერხებდა კაცობით, გულის გულთან მიყვანას..

მოციმციმე თვალებში, სიცოცხლე რომ შიოდა,
სახე-ღიმილებდან სიხარული დიოდა..

ეს სიცოცხელე, კაცთა მოდგმა, პეპელაა, მწერია,
მისალოცი ბარათის გავხდი ლექსად მწერია..
უმამობა გუშინ დღეს, კიდევ უფრო მწველია,
მამის დაბადებისდღის, მე-12 წელია..

ლიპარა (გიორგი ლიპარიშვილი)
20.05.12

მამაჩემი, გიორგი ლიპარიშვილი, 1966 წლის 22 მაისს, დაიბადა.. 2000 წლის ოქტომბერში, ჩემი დის დაბადებისდღეს, (5 წლის რომ გახდა), მამა სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულებისას, ტრაგიკულად დაიღუპა. მაშინ მხოლოდ 34 წლის, 3 შვილის მამა იყო. მე მაშინ 15 წლის ვიყავი..

ლექსის წერაც, თუ ჩემს ნალექსარებს ლექსი შეიძლება დავარქვათ, მამის გარდაცვალების შემდეგ დავიწყე.. ამიტომ ყვცელა ჩემს ლექსს, რომელსაც ვწერ ან ვამბობ, ვიზეც არ უნდა იყოს, მაინც მამის სახელი ქვია..

წლები წლითიწლობით მემატება,

მამა უფროდაუფრო მენატრება..

დავით გარეჯელს

განა გონების ვიწყებ დასჯას,

დავით გარეჯელს ვუწონებ გარჯას..

VI ს-ში გარეჯს მონასტრები აარსა,

მადლი მიწაზე, ერთი ათად აასა..

სიხარულით აივსო ირგვლივ მიწა-ველები,

შხამიანიც აღარ იყვნენ ქვეწარმავალ-გველები..

ბერთა მადლი დატრიალდა, ერთმა ათასს უამბო,

მონასტერიც გათორმეტდა, გაცისკარდა უდაბნო..

..........................................................................

..........................................................................

აღმაშენებელი ცემდა დიდ პატივს,

მონასტერს, ქვას და კაცს, მარტივს..

ბერთუბანში ქტიტორების ფრესკა იყო,

ლაშა-გიორგ, თამარის,

სიძლიერემ ჯერ არ იკლო,

ლოცვა - მკვრელი კამარის..

მტერმა ერი არია,

უძრაობა შარია..

ქვეყნისთვის გული მათ რომ ეწამლათ,

თავგადადებით, 6000 ბერი ეწამა..

წლებმა მოვლენებს ფარდა ახადა,

გიორგი ბრწყინვალემ ცენტრად გახადა..

აქ დაიწერა თავის დროზე "შენ ხარ ვენახი",

დემეტრე იყო ცუდის ვერ მნახი..

აქ უღვაწია "სიბრძნე სიცრუის" შემოქმედ საბას,

აქ გაუვლია დიდ კულტურულ საქმეს და საგას..

მერე ადგილი, მიწა გახდა თითქოს აზერთა,

ცოტათი მაინც ახლოს იყოს, ესე აზრებთან..

მადლი და ლოცვა უთვალავ ლავის,

დალოცვა გვქონდეს დავითის ლავრის..

განა გონების ვიწყებ დასჯას,

დავით გარეჯელს ვუწონებ გარჯას..

გიორგი ლიპარიშვილი

18.05.12

ბავშვობა

ბავშვობა ტკბილი სიზმარია,

მწვანე ალუჩა,

ბალახის გრილი ცის ნამია,

მტვერს რომ გადურჩა.

ბავშვობა დილის აისია,

თვალის ახელა,

გავარდებული მაისია,

გრძნობის გამხელა.

ბავშვობა როცა გაკვირტდება,

ფერთა საუნჯე,

თვალები მზერით გაკვირდება,

წლებს რომ დაუჯდე..

გიორგი ლიპარიშვილი

17.05.12

გააამართლებს..

დროს მოვპარავ დროებს,

ხალხს ვაშორებ ბრბოებს,

გულს ვაცილებ ღალატს,

სხეულს - ჭრელ-ჭრელ ხალათს..

ჯადოქარი გავხდი,

სახურავზე ავხტი..

ღამისაგან ძილი

მოვითხოვე ვალად,

არ დამიჯდა ძვირი,

ვიქეც ნატვირს თვალად..

მე სიზმრები მიბღვერს,

ვრჩები დროსთან კამათებს,

სანამ გული მიმღერს,

გრძნობა გააამართლებს..

გიორგი ლიპარიშვილი

17.05.12

მალე წიგნსაც დაბადებს..

ლექსი გახდა ორსული,

მალე წიგნსაც დაბადებს,

სიყვარულით მოსული,

გულსაც გამინაბადებს..

ჩემი პირმშო გახდება,

წიგნი, გამათბობელი,

თაროზე არ ახტება,

გულის გამართობელი..

დაიბერტყავს ყდის ქიმზე,

გაზაფხულის მაისებს,

მათამაშებს მე, კი, მზე,

უბეს ლექსით გამივსებს..

შოკოლადის ფესტივალი,

ჩემი წიგნის ბიძაა,

თითო–თითო ნალექსარი,

მზე, წყალი და მიწაა..

ლექსი გახდა ორსული,

მალე წიგნსაც დაბადებს,

სიყვარულით მოსული,

გულსაც გამინაბადებს..

ლიპარა (გიორგი ლიპარიშვილი)

1.05.2012