ვცივდებით

ჩემი დრო, რაც უფრო მეტი გადის, მით უფრო მეტად ვრწმუნდები რომ ადამიანები ცხოველთა მობიძაშვილოები ვართ. როგორც მათი ნაშიერნი ლეკვობ-კნუტობ-წიწილობისას ერთად თამაშობენ და მერე ერთმანეთს შორდებიან, თითქოს ჩვენც იგივე ქარბორბალა გვირევს გონებას.
ვცივდებით.
სამწუხაროდ, სურდოსა და გრიპზე ბევრად უარესი გაციებით.
თუ ბავშვობის თამაშობები საერთო იყო ახლა დიდობის საქმეები განსხვავებულია, განსხვავებულია შეხედულებები, აზრები და მიზნები. მაგრამ ამის აღიარების გვეშინია, და ჩუმად, გულის კუნჭულეთში თუ გავამხელთ, ისიც ცხოვრებაში მაქსიმუმ 1,5-ჯერ.
ისე კი, "სიცივეს" უდროობასა და სამსახურს ვაბრალებთ.
დამპალი დრო და საქმე. როგორ ძალით გვაშორიშორებს ახლონათესავებსა და მეგობრებს.
თუ ჩვენ ადამიანებს, თავი ცხოველებზე განვითარებულად მოგვაქვს, ვამბობთ რომ ისინი ვერ ლაპარაკობენ და ვერ აზროვნებენ, და ამიტომაც, მათ დიდი გულმოდინებით ვიშინაურებთ (რა კეთილები ვართ) და უფრო დიდი გულმოდგინებით შევექცევით, რატომ არ განვსხვავდებით მათგან?! თუ საკმარისია სხვაობა, რომ ერთი მშობლის შვილები ან ნათესავები არ ქორწინდებიან.
იქნებ დროა, ცხოველების ადამიანურობაც ვაღიაროთ, ან ადამიანის ცხოველურობა?!
ან იქნებ იმის დროა, რომ საკუთარ თავებს შემოვძახოთ, შემოვაფხიზლოთ და საყვარელი ხალხის ნახვის სურვილი გავუმძაფროთ.
იქნებ არც ამის დრო და აუცილებლობაა, რასაც ახლა ვფიქრობ და ვწერ, ან კითხულობთ და ეს დრო სხვა რამისთვის უნდა მიგვეძღვნა. რათ გვინდა ფიქრი, ის ხომ დროს გვართმევს, მივყვეთ ინსტიქტებს, ვიყოთ ცხოველები?!

მომენატრეთ ჩემი ბავშვობისა და დიდობის ნაწილო, უკვე საქმიანო ადამიანებო.

პატივისცემით,
გიორგი ლიპარიშვილი

20.08.13

ვიცი როგორ მიყვარხარ

ვიცი როგორ მიყვარხარ,
არასდროს არ მაკლიხარ,
გულის სადარაჯოზე,
გულსაკიდად მაკრიხარ.

ვიცი როგორ მიყვარხარ,
ძვირფასია იაფი,
ისე თბილი გამხადე,
ვჩაგრე ცეცხლის კიაფი.

ვიცი როგორ მიყვარხარ,
ღირს ხმაურის ატეხა,
როგორც ციცინათელამ
ღამე წელში გატეხა.

ვიცი როგორ მიყვარხარ,
სულში როგორ მეტევი,
როგორ მინდა ჩაგიკრა
დაუთვლელი შეტევით.

გულის სადარაჯოზე,
გულსაკიდად მაკრიხარ,
ვიცი როგორ მიყვარხარ,
არასდროს არ მაკლიხარ.


უსითბოეს ცოლს

გიორგი ლიპარიშვილი
12.08.13

ქართული საქმის ვიწყეთ კეთება

ქართული საქმის ვიწყეთ კეთება
და სოფელ-სოფელ ვიწყეთ გროვება,
პროდუქტის ჯანს რომ მოეფონება,
ბაგეც ღიმილად რომ იკვეთება.

საფერავს ხაშმის,
გემო აქვს ვახშმის.

საამებლად წუთის,
ბაქმაზია თუთის.

თვალის დავსებად მოშურნის,
ყველი ხარობს ბოშურის.

დედაჩემის ტყემალი,
იმერული კოპწია,
ბევრი გემოთმოყვარე
"პილ-პილამდე" მოწია.

ვიმარაგებთ კამეჩის
მაწონსა და სულგუნებს,
მოწონება დაეტყო
კაცის თვალს და სულ-გულებს.

ჩვენთან პროდუქტს წონიან,
ღიმილია უწონო.
ამიტომაც მზადა ვარ
თავს საქმე მოვუწონო.

ოაზისში ვცხოვრობთ,
უდაბნოსკენ ვიწევთ,
თუკი აზრზე მოვალთ
სიხარულსაც ვიწვნევთ.

ჯანმრთელ პროდუქტს ვიღებთ:
ჯანსაღ აზრს და სხეულს
და ვამატებთ ტვინსაც
მონაოჭო ხვეულს.

უჯანობა ფრთხის,
ყველიცა გვაქვს თხის.

ბაგე ღიმილად რომ იკვეთება,
ქართული საქმის ვიწყეთ კეთება.


პილ-პილი
კეკელიძს 16

6.08.13
გიორგი ლიპარიშვილი