ადამიანი, რომელიც ამდენ ადამიანს უყვარს, მაინც ცოცხალია

ფოტო - თსუ

ვახტანგ იმნაიშვილი არის სახელი და გვარი, რომელიც სკლეროზის შემთხვევაშიც არ დამავიწყდება

ქართულ ენას ჯერ კიდევ 2003 წელს გვასწავლიდა. პირველივე ლექციაზე ნახევარგვერდა ტექსტი მოგვცა და რედაქტირება ღიმილიანმა დაგვავალა. საუნივერსიტეტო გამოცდებში მაღალქულამიღებულმა, წინადადებები ამბიციურად შევასწორე.
48 ჯანმრთელი შეცდომა მოვაგროვე. გულს იმით ვიიმედებდი, რომ სხვას 78 - აღმოაჩნდა. მაგრამ საუკეთესოს 9 შეცდომაც გულს მიხეთქავდა. კურსის ბოლოს 14-მდე ჩამოვედი... ისეთი კონკურენცია გააჩაღა, რომ მახსოვს ვინ იყო პირველ, მეორე, მესამე, ბოლო ადგილზე.

2 საათს ვნანობ. ჯგუფელმა გოგომ ლექციის გაცდენა მთხოვა. დიდებული ლექციის ნაცვლად სახაჭაპირე "ბავარიაში" ძვირფას დროს ფეხქვეშ ვთელავდი. მწარედ შევცდი. ახლა ბატონ ვახტანგს 2 საათით ნაკლებად ვიცნობ. მაშინ როცა, მასთან 2 წუთიანი ურთიერთობაც მეტისმეტად სასიამოვნო იყო. ისეთი ციმციმა ცისფერი თვალებით შემონათება იცოდა სულს და გულს გაგინათებდა. წლების მერე, ქუჩაში რომ შემხვდებოდა და გულთბილ სალამსა და მოკითხვას გავცვლიდით, ვიცოდი ის დღე ბედნიერ დღედ იყო ქცეული.
ნეტავ მხოლოდ ერთი დრო ესწავლებინა და მხოლოდ აწმყოში გველაპარაკა.

როცა გავლექტორდი ის ჩემი საუკეთესო მოტივაცია და მაგალითი აღმოჩნდა. ადრე რამდენჯერმე დავიწყე მასზე რამის თქმა და ენა ვერ დავიმორჩილე. სიტყვის თქმაც ვერ გავბედე...

ჩემი სტუდენტის მასწავლებელიც ყოფილა Giorgi Iashvili. ამან კიდევ უფრო აღმაფრთოვანა. რამდენი თაობა დაარიგა.  რამდენს ასწავლა ქართული ენა და ადამიანური სიყვარული?!

ახლა, ახლა დავაგვიანე. ვიცი რომ ამ ჩემს აღიარებას ვერ წაიკითხავს. ვერ გაიგებს, რომ ვნანობ. ვნანობ 2 საათით ნაკლებს რომ ვიცნობდი და ვერც იმას გაიგებს რომ -

ვახტანგ იმნაიშვილი არის ადამიანი, რომლის სახელი და გვარი სკლეროზის შემთხვევაშიც არ დამავიწყდება.

ადამიანი, რომელიც ამდენ ადამიანს უყვარს, მაინც ცოცხალია

ბატონო ვახტანგ, დიდი მადლობა. მეც მიყვარხართ

თქვენი ერთერთი სტუდენტი,
გიორგი ლიპარიშვილი