ვიღიმი

ეძღვნება იმ ადამიანებს, ვისაც ღიმილი უხარია 

ვიღიმი -

ვხედავ - მხედავენ,
მესმის - ბედავენ:
- გიჟია ოხერი?!
- რა უხარია?!
- თავხედი!
- უზრდელი!
- ცოდვილი!

ვიღიმი -

- წყევლა,
- ლანძღვა,
- გინება.
- რა ჭირი აცინებს?!
- დებილი!
შიგ ხომ არა აქვს?!

ვიღიმი -

- ალბათ ბევრმა კითხვამ უქნა?!
- პატრონი არა ყავს?!
- რამდენი გიჟი დადის?!
- სულ გარეკა ამ ხალხმა!

ვიღიმი -

ბაგეს არ ვადებ ბაგეს,
ტუჩსაც ვერ ვუყრი თავს,
დღეს ჩემი შვილი დაიბადა,
ვგავარ ბედნიერ მთვრალს.

ვიღიმი


30.08.14
ლიპარა

დაბადებისდღისნახევარი

 


































დღეს ჩემი შვილის დაბადებისდღისნახევარია. ცოტა უფრო გარკვევით - დღეს ჩემი შვილი 1.5 წლის გახდა.

მას თევდორე ქვია.

მამის სიყოჩაღე და დედის სიჯიუტე ახასიათებს. მამა უფრო უყვარს, ვიდრე დედა. მე უფრო მგავს... ცუდი იქნებოდა, მართლა ასე რომ ვფიქრობდე და ვახასიათებდე.

შვილის აღწერას არც გონებრივი და არც არც ფიზიკური ძალა არ ყოფნის.

ხანდახან მინდა რომ გამეტებით ჩავეხუტო, მაგრამ მეშინია არ ვატკინო. მინდა ვიფიქრო როგორ მიყვარს, მაგრამ ვერც კი ვახერხებ ამის გააზრებას.

შვილის დაბადებით უფრო მეტად შემიყვარდა ცოლი, დედა, მამა, საკუთარი თავი, სამყარო. ჰოდა შვილიც სამყაროა, გაგრძელება ფიქრის, მოძრაობის, სიცოცხლის...

გილოცავ დაბადებისდღისნახევარს.

პატივისა და გულისცემით, გიორგი თევდორეს მამა ლიპარიშვილი

21.10.14

დ-ამკრძალავი ბიურო

                                   commons.wikimedia.org

ბიუროს ვხსნით. დ-ამკრძალავ ბიუროს.

ჩვენი უფლება-მოვალეობები:

• არაკაცებს - სამსახურიდან გავუშვებთ. მაინც ტყუილად მუშაობენ, მამიდების გასახარად და სტატუსის “სამარიაჟოდ”. - “ვმუშაობ რა. სირია ჩემი უფროსი, სულ “ვსაჩკაობ” და ვერაფერს მეუბნება. მაგარი “კრიშა” მხურავს, სეტყვასაც აზღვევს”.
• ისევ პატივცემულ არაკაცებს - ენებს დავუტოვებთ, მაგრამ თითებს შევუკეცავთ, რომ მხოლოდ, კომენტარების წერისას ტრაკდათბილულები, არ იყვნენ გმირები.
• ვითომხელოსნებს - (მატყუარებსა და არაპროფესიონალებს) სახლებს დავუნგრევთ. იქ მაინც ისწავლონ დროულად და ხარისხიანად მუშაობა.
• შაქარს - გავაქრობთ. რომ ღვინის გემო გაგვიგოთ ყველაზე ტრაბახა ერმა. ჩვენ ხომ ვაზის და ხორბლის სამშობლო ვართ. ვერც წესიერ ღვინოს ვსვამთ და ვერც ნორმალურ პურს ვჭამთ.
• იარაღს - ჟანგს და ცეცხლს ვაჩუქებთ -  ჟანგი რკინას შეჭამს, ცეცხლი პლასტმასს. ბავშვებს რომ 2 თვიდან უძღვნიან.
• ბოღმას - შევჭამთ რომ მერე ბოღმამ არ შეგვჭამოს.
• ქალებს - გადავმალავთ, რომ იქნებ ნოსტალგიამ, კაცის გენმა ან რამე ჯანდაბამ გული და ტვინი გადაგვიტრიალოს და ქალის პატივისცემა დაგვიბრუნოს.
• ტყუილისმთქმელს - ყოველ ტყუილზე ცხვირს გავუზრდით (როგორც გენიალურ ზღაპარშია), ცხვირს სანტიმეტრის ნიშნულები ექნება და ყველა მიხვდება რამდენი ტყუილი აქვს ნათქვამი დიდცხვირა არსებას
• წიგნებს - მიმზიდველს გავხდით. თავისუფალ დროს, საიდანღაც მოვა კარგი წიგნი და ისე მიგვეწებება ხელებზე, რომ წაკითხვამდე ვერ მოვიშორებთ. იქნებ აზროვნებასაც ეშველოს.
• ფულს - ქარს გავატანთ (ჩვენამდეც ქარს მოუტანია) შეგვეძლება ყვავილი - ღიმილით, სიყვარული - სიმღერით მოვიპოვოთ. ან პური ვაშლში გავცვალოთ
• მექრთამეებს - გავამწვანებთ. ქრთამის ოდენობის მიხედვით მწვანე გამონაყარით დაეფარებათ ტან-სახე (დერმატოლოგები და პლასტიკური ქირურგები უძლურნი იქნებიან). გამწვანდება ყველა მექრთამე - ბიზნესმენი, პოლიტიკოსი, მღვთელთმსახური, ვაჭარი, მასწავლებელი და მოსაწავლეც.
• კაცებს - ქალის მშობიარობის ტკივილს ვაგრძნობინებთ. იქნებ სიცოცხლისთვის ამ ტკივილის მომთმენი, დედა, ცოლი, და, მეზობელი, ბიცოლა, კოლეგა, ქალი პატივსაცემ, არათანასწორ, არამედ უფრო ძლიერ პიროვნებად ვაღიაროთ

ჩვენი ბიურო იტოვებს იმედს, რომ მსგავსი წესდებით საქართველოში არსებულ სისხლშიგამჯდარ სტერეოტიპებს სამუდამოდ დავასამარებთ.

პატივისა და გულისცემით,

დ-ამკრძალავი ბიუროს ადმინისტრაცია

18.10.14

ბოდიში ქალბატონებო

ლაპარაკი. წერა. კითხვა. რთულია. წარმოიდგინეთ რას გრძნობდა სიკვდილის მოახლოებისას. ან როგორი იქნება მოკლულის ოჯახის წევრების მდგომარეობა?!

დღეს ჩევნს “ნიჭი-ერ” ქვეყანაში კიდევ ერთ გასაგიჟებელი ამბავი მოხდა. ჩვენ ხომ საგიჟეთში ვცხოვრობთ. ყოფილმა ქმარმა ყოფილი ცოლი უნივერსიტეტში მოკლა.

როდემდე შეიძლება ვაბიჯოთ ფეხი ადამიანის სიცოცხლეს, უაზრო მენტალობით, ეჭვიანობით, “ქართველი ვაჟკაცის” როლის თამაშით. ბევრი იტყვის ღმერთმა მოგვივლინა სასჯელიო. მოდით ღმერთს ცოტა ხნით თავი დავანებოთ. საკუთარ თავებში ჩავიხედოთ და სიცარიელე ამოვივსოთ.

საქართველოში თანამედროვე ტექნიკის შეძენა მოდაშია. აზროვნება კი  - ისევ პირველყოფილური.

მკვლელობა და თვითმკვლელობა ერთად... უნივერსიტეტის დაცვის სამსახური რას აკეთებდა?! იარაღით როგორ შევიდა? იქნებ სხვებიც დადიან იარაღით. იქნებ ხვალ სხვამაც მოინდომოს “გმირობა”. სტუდენტების ფსიქიკაზე არავინ ლაპარაკობს. ლექტორი ყურის ძირში მოუკლეს. სროლის ხმა, მკვლელობა ლექციის მიმდინარეობისას. ადმინისტრაციას ძინავს?!

თუმცა, რა გასაკვირია, ერს ძინავს.

როდის შეიძლება ჩვენც გამოვფხიზლდეთ. როდის შეიძლება ადამიანებად ვიქცეთ, საზოგადოებად, ერად ჩამოვყალიბდეთ. ერი მხოლოდ ენა, მამული, სარწმუნოება არ არის. ცოტა აზროვნება და ურთიერთპატივისცემაც გვჭირდება. თავისუფლება, მხოლოდ მონობის გადავარდნა და ბორკილის მოხსნა ხომ არაა. იქნებ როდესმე ადამიანის არჩევანის თავისუფლების პატივისცემა გვესწავლა.

ეს არ არის ერთი კაცის ტრაგედია. მსგავსი აზროვნება ერის რეგვენერაცია  და საერთო ტკივილია. ხვალ შეიძლება ჩვენც გვესროლონ.

თუ მსგავსი აზროვნება გაგრძელდა. ქვეყანაც დაიცლება და ეს “ღვთისმშობელისნაწილხვედრალი” “შტ-ერიც” თავს მოიკლავს.

ფეხებზე მკიდია მკვლელობის მოტივი.

ბოდიში ქალბატონებო

გიორგი ლიპარიშვილი

17.10.14

ლექსის დღეები

ჯანსუღ კახიძის სკვერი

(26.06.13)

რესტორანი "Marjanoff Express"

(11.03.13)

წიგნის სახლი ბახტრიონზე
(22.12.12) 

 

"უსითბოესობავ" - ჩემი პირველი წიგნის  პრეზენტაცია 
შოკოლადისა და პოეზიის ფესტივალზე 

 12.05.12 

ილიაუნი

(12.12.11)

თსუ 

ილია კილაძე, დათო ქაშიაშვილთან დ აალექსანდრე ლორთქიფანიძესთან ერთად

გიორგი ლიპარიშვილი

16.04.11

ლექსების საღამოზე „კათარზიში“

(1.04.11)

ლექსების საღამო „Rock club-ში“ 
9.02.10

                                                                     ზურა ხარაზიშვილის ფოტო

სხვადსხვა

ლექსების დილა იმედის დილაში..

ზღაპარი ზღაპარში - გიორგი ლიპარიშვილი

პატარა უფლისწული (შესავალი) patara ufliswuli (shesavali) გიორგი ლიპარიშვილი giorgi liparishvili by giorgiliparishvili

პატარა უფლისწული

ანტუან დე სენტ-ეკზიუპერი

თარგმანი ფრანგულიდან - გიორგი ჩიმაკაძის

მუსიკა - Advent Children - Up Is Down

ვკითხულობ მე ლიპარა, გიორგი ლიპარიშვილი

ვეფხვი და მოყმე - (ხალხური)

მე მომერია დიდი სურვილი - გურამ რჩეულიშვილი

არწივი - ვაჟა-ფშაველა

არწივი (ვაჟა-ფშაველა) by giorgiliparishvili

ავტოპორტრეტი - მიხეილ ქვლივიძე

"ილიაში სწავლა არ იწყება"

ყველაფერი გენიალურადაა. ღონისძიებები ღონისძიებდება. არგუსი არგუსობს. აბიტურიენტები სტუდენტდებიან. ტყუილიც ტყუის. შეშფოთებაც განიშფოთა. რიტმიც რიტმდება. ღამეც დღევდება.

თუ ყველაფერი გენიალურადაა, სწავლა რატომ არ იწყება?!

"ადამიანმა“ გადაწყვიტა (მიზეზი გაურკვეველია). ჯანსაღი სისხლის ნაწილი  მოიშორა. რატომღაც, ეზედმეტა. არ იცის რატომ. მადლობაც კი არ უთხრა თავის მამოძრავებლებს. ზედაც არ შეხედა. არც გააფრთხილა. უბრალოდ მოიშორა. გადარეცხა. მაგრამ კვალი მაინც დარჩა. სისხლმა გადაწყვიტა ამ „ადამიანის“ ოჯახის უფროსს შეხვედროდა. შეურაცხყოფისაგან ლოყებაწითლებული სიმართლეს დაეძებდა. “მამასისხლისს” მსგავსი უმნიშვნელო ამბისთვის არც აციებდა  და არც აცხელებდა.

შეხვედრაც არ შედგა.

დაღვრილმა სისხლმა იდინა, იდინა და მიმოლეკულდა. თუმცა, ძველ “პატრონს” დაავწიყდა, რომ მოლეკულასაც აქვს ძალა და ამბიცია.

ახლა “მოლეკულებისთვის” ილიაში სწავლა არ იწყება.

გიორგი ლიპარიშვილი

4.10.14