ხუთასმეორმოცე თვეს,
მამა უსუნთქვოდ თვლემს...
მე მონატრებას შემოვასხამ მხრებზე ნაბადებს,
მამის სახელზე კეთილ ნერგებს როცა დაბადებს...
ეს მეთერთმეტე უ-დღე-შენობა,
ვეძებე, ვაგე გზა, მე შენობა...
მე მივულოცავ ამ დღეს დედას, და კიდევ ძმა-დას,
შენზე ფიქრებით, გრძნობის ალებით, გავიხსნი მადას...
გ ი (ლო) ცავ, შენ გენაცვალე ჩემო უფასო მა,
ამ ნალექსარით მინდოდა მხოლოდ მე ამის თქმა...
ლიპარა (გირგი ლიპარიშილი)
22.05.11
თავიდან რომ წაგიკითხე, ვიღაცები გამახსენდა, ერთი-ორს მიგამსგავსე (გავლენა არ იგულისხმება). ახლა ასე აღარ ვფიქრობ და ძალიან მომწონს შენი სიღრმეები, შენი პოეზია, გიო.
ReplyDeleteგაიხარე "ექსპერიმეტო" : ) დიდი მადლბა გემრიელი, გულწრფელი სიტყვების წყობისთვის... პოეზია არა ეს ნალექსარია უბრალოდ... შენ გახიარე...
ReplyDelete