ფრენას ვიწყებ ცის ბარტყებად,
ფერებს ვიცვამ ცის სარტყელად...
ოკეანეს ვაქცევ ნამად,
საუკუნეს - კოხტა წამად...
მე ბალახებს ვართავ ძაფად,
სურნელებას ვიკრავ მძაფრად...
დედამიწას ვხმარობ ბუშტად,
გალაკტიკას - გახსნილ კუშტად...
ვარსკვლავებს ჭრელ ღილ-ღილებად,
მზეს და მთვარეს ღიმილებად...
ზვავით ვიმშრალებ ცხვირ-პირებს,
ჭიამაია შეჭმას მიპირებს...
წვიმა მე მექცა პეშვებად,
კბილი ამომდის ეშვებად...
უდაბნოს ვყინავ, აიზბერგს ვაქცევ ცეცხლებად,
ზაფხულს ვაზამთრებ, შემოდგომას - მერცხლებად...
თივებს ვამწვანებ, ჩანს ქერად,
წყაროებს გავხდი ჩანჩქერად...
ვიქეცი ჯადოსნურ თითქოს დევებად,
ჩემი გრძნობების თანამდევებად...
ლიპარა (გიორგი ლიპარიშილი)
11.08.11
No comments:
Post a Comment