მაქვს ბავშვობის გემო

მგონი ტკბილი ვჭამე,
მაქვს ბავშვობის გემო,
ხომ არ ჩამეძირე
შენ ქაღალდის გემო?!

კვლავ ბავშვობას ვუჭვრეტ,
თამაშობის ხანას,
ახლა უკვე თავი
საქმით მომეფხანა...

აზრი გამეფანტა...
დრო მიბრუნებს აწმყოს,
ყველა ისე ფიქრობს,
როგორც სურს და აწყობს.

მე ბავშვობის სუნიც
ჩემს გრძნობებში ვლესე,
ყველა განცდა ძველი
ახლა შვილში ვთესე.

მე არ ჩამეძირე,
შენ ქაღალდის გემო,
მგონი ტკბილი ვჭამე,
მაქვს ბავშვობის გემო.

2512.13
ლიპარა

ბახვა წერედიანი - პროტოტიპი

რამდენიმე წლის წინ ქუჩაში გავიცანი. პაგანინის პროტოტიპმა მარიონეტმა მომხიბლა. აღმოჩნდა რომ მას მისივე შემქნელი "მართავდა". თითები მექავებოდა ისე მინდოდა მათზე სიუჟეტის მომზადება. ცოტა მოგვიანებით ეს ფიქრები საქმედ მექცა. მსახიობი, ანიმატორი, კინოს დეკორატორი, 

ქუჩის მარიონეტების თეატრის შემქნელი დღეს საგარეჯოს თოჯინების თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელია. მას ბევრი საქმე და დიდი გეგმები აქვს. ისევ ამზადებს მარიონეტებს (უკვე ყავს, ნიკოლო პაგანინის, სტივ უანდერის, მაიკელ ჯექსონის, დისნეის დაკის, მადაგასკარის პესონაჟები და სხვა მარიონეტები) დროდარო დადის მაროკოში გასტროლებზე და დღე-ღამეში 24 საათზე მეტს ცოცხლობს.

ბახვა წერედიანი -ლიპარას ბლოგის პროტოტიპი.

1. Facebook-ის ოფიციალური გვერდი
2. ლექსების საღამო "საქართველოს უნივერსიტეტში"
3. მარიონეტები მადაგასკარში (2012 წ.)
4. ბახვა წერედიანის დეკორაციები კინოში
5. სტუმრად გადაცემა მაღვიძარაში (2013 წ.)
6. სტუმრად "იმედის დილაში" (2012 წ.)
7. "მარიონეტების თეატრი "ნიკოლო" ღამის თბილისში (2011 წ.)
8. ბახვა წერედიანი მუსიკალურრეალითშოუ "ნიჭიერში"
9. ბახვა წერედიანი "ნიჭიერის" ნახევარფინალში (2011 წ. )
10. მწვანე თვალები და წითელი თმა (2010 წ.)
11. ბახვა წერედიანის წიგნი "15 წელი" ფსევდონიმით - გიორგი გურჯი (2008 წ.)

საქართველოს ჭაღარა

ვესალმები ფეხთაქვეშ

თეთრხალიჩა ფანტელებს,

ჩემი ქვეყნის ჭაღარა

გრძნობას მიჟრუანტელებს.

წლები წინწინ მიდიან,

ერიც ლამის ერდება,

რაც არ უნდა იცუდოს

სამშობლო არ ბერდება.

ჩვენი ქვეყნის საზღვრები

მოგავს მორის ნაფოტებს,

მომავალი აწმყოზე

მაინც გადააბოტებს.

მე ექსპერტი არა ვარ,

არ ვარ მემატიანე,

სიყვარული ძალაა,

რაც კი მე მატრიალებს.

ჩემი სიტყვის ნამქერით

არვის დავაზიანებ,

ტაშს დავუკრავ სუყველას - 

გულით თავაზიანებს.

ადამიანს დავეძებ

საღი ფესვებ-ნაყოფით,

გულ-გონების ნაზავით,

არა ფაზლად დაყოფით.

კაციცაა სამშობლო - 

არა მხოლოდ მთა-ბარი,

თუკი მისთვის ღირსება,

არის მუდამ მთავარი.

ხელს მე ცუდს არ ვაფარებ,

კარგს გულიდან ვმფარველობ,

ჩემი ქვეყნის მხარ-ბიჭებს,

მუდამ ვგულშემხარველობ.

ვესალმები ფეხთაქვეშ

თეთრხალიჩა ფანტელებს,

საქართველოს ჭაღარა

გულსაც მიჟრუანტელებს.

გიორგი ლიპარიშვილი

17-18.12.13

წავალ გულში ჩავჭვრეტ

შვილის გემო  ვინც იცის,
იცის მისი ფასი,
დამეთანხმეთ არ არის
ქვეყნად ძალა მსგავსი.

ცოლის ფერი ვინც იცის,
იცის მისი ფარი,
გრძნობა არის გულებთან
ფრთხილად შენაფარი.

დედის გულის თუ ესმის,
ესმის ცის და მიწის,
შვილებისთვის, ზრუნვაში,
ვულკანისფრად იწვის.

მამის ფიქრებს ვინც ფიქრობს,
აზრთა კონას კონავს,
სიყვარულსაც დაათბობს,
ცხელ ტაფაზე ქონავს.

მეგობრის ჭერს ვინც ხურავს,
და ნაკვალევს კვალავს,
ის ხომ გაშლის ქარბუქშიც,
სითბოსმომცემ კარავს.

ვის გულშიაც სისხლთან ერთად,
ცოტა გრძნობაც ხვდება,
ამ ნალექსრის აზრთა წყობას,
ვფიქრობ მიმიხვდება.

როცა ტვინიც ფიქრობს,
დედამიწა ბრუნავს,
ამიტომაც იწყებს
თავის მკვიდრზე ზრუნვას.

დროა წერტილს ვუხმო,
რითმებს კიდევ გავთლი,
წავალ გულში ჩავჭრეტ,
და სიყვარულს დავთვლი.


გიორგი ლიპარიშვილი
15-16.12.13

ლექსების საღამო (26.06.13)

შვილი სასწაულია (ლექსპრომტი)

რითმა ცას წაუღია,

შვილი სასწაულია!

გიორგი ლიპარიშვილი

4.12.13

ცოლს

მე ფიქრები დამაქვს,
მიყვარს აზრთა წყობა,
გულში გრძნობის ყდა მაქვს,
რაღა გაეწყობა.

შენ იმ ფურცელს მოგავხარ
მოწონების წამსვე როცა ჩაინიშნავ,
ყველა წიგნში მოგნახავ
სიხარულის ნიშანს.

ცისარტყელა ბაცდება,
ფერით როცა გაცვდება,
გული შენთვის ანცდება,
სიტყვას რითმა დაცდება.

მეჩვენები ორად,
ჩემი გულის სწორად.

გიორგი ლიპარიშვილი
4.12.13

ემიგრანტებს მივუძღვნი

ემიგრანტებს მივუძღვნი
ჩემი ლექსის სტრიქონებს,
თუკი თავის სამშობლოს
ისევ მშობლად იგონებს.

მერე რა რომ ვერ მისცა
ლუკმა-პური სამყოფი,
ცა და მიწა ხომ იყო
ემოციის გამყოფი.

როგორ დაცარიელდა
ჩვენი ქვეყნის სოფლები,
როგორ გამოიწურეს
სხვის მიწაზე ოფლები.

დღე დღეს როგორ ამრავლებს
რა მალეა სიბერე,
როგორ მძლავრად იფეთქებს
ნოსტალგიის სიბევრე.

თუკი ენა სიტყვებით
კვლავ ქართულად ტრიალებს,
სხვის მიწაზე დარჩენილს
რაღა გაატიალებს.

ვინც თავს იქებს ჩოხელით,
იცის ვაჟას ვაჟობა,
მათი ქვეყნის ლამპარმა
სხვის შუქურას აჯობა.

ახლა ცენტრში ცენტია,
სამშობლოში - თეთრები,
სხვის მიწაზე ვმამლუქობთ,
უმიწაწყლოდ ვთეთრდებით.

დაგვიბრუნდით, გვჭირდება
თქვენი წყვეტა ჭაპანის,
დავანახოთ სულ ყველას
არ ვართ ერი ჯაბანი.

თქვენი გამოცდილება
სამშობლოში აბრუნეთ,
ცა და მიწა შეძარით,
დედამიწა აბრუნეთ.

თქვენ შვილი ხართ
უფროსი, საშოვარზე წასული,
დაუბრუნდით სამშობლოს,
გააცოცხლეთ წარსული.

ჭკუას კი არ გარიგებთ,
რა გჭირთ ჩემი სარჩევი,
უკეთ ხომ ხართ სულ ყველა,
თეთრის შავით გამრჩევი.

თქვენი გულის უჯრაში
გრძნობა იის ტოლია,
იქართველებთ მანამდე
სანამ გაქვთ ისტორია.

თუკი თავის სამშობლოს
ისევ მშობლად იგონებს,
ემიგრანტებს მივუძღვნი
ჩემი ლექსის სტრიქონებს.


გიორგი ლიპარიშვილი
6.12.13