მამა შემომებადა

აზრი რაც კი მებადა,
სიტყვად შემომებადა.

დღეს 14 წელია,
მამის დაბადებისდღეს
მამას რაც ვერ ვხვდებით,
მონატრება ძნელია,
ამას კარგად ვხვდებით.

მამის ტორტზე დავანთებდი
48 სანთელს,
მის ღიმილზე ვიცინებდი,
რომ ვხედავდე ჯანმრთელს.

მამა დარჩა ახალგაზრდა,
სიმპატიით სავსე,
მამაჩემის სადღეგრძელოს,
ჩემს შვილსაც შევასმევ.

ამ დღეს ცრემლებს ვეგებები,
ვტირი ქალზე მეტად,
რა უნდოდა ჩერჩეტ სიკვდილს,
რომ გამიხადა მე მტრად.

იცი როგორ მენატრები?!
გულს მიწურავ მუშტით,
შენს დღეობას შევხდებოდი
ათასფერად ბუშტით.

"წავალ მამას დავურეკავ"
ფრაზა როგორ მაღონებს,
ეს დღე როცა დაიბადე
შენს თავს უფრო მაგონებს,

ვარდობისთვეს დაიბადე,
ღვინობისთვეს წახვედი,
თავში თითქოს კინოკადრად
ისტორიას ვახვევდი.

რა ვიფიქრო აღარ ვიცი,
აღარ ვიცი მეტი რა,
მიხარია მამის დღეს,
გულწრფელად რომ მეტირა.

შენზე ფიქრებს, შენს სიყვარულს
გულში ერთად "ვაქუჩებ",
შენს სახელზე მამა შვილს მე
სათამაშოც ვაჩუქე.

შენსავით მა შვილთან
ვიქნები მეც ახლოს,
სიხარულით მერე
მამა რომ მეძახოს.

კარგი ცოლი შეგირთვას,
კარგ დედად რომ გახადე,
შენი წასვლით კი გულებს,
ტანზე სითბო გახადე.

არასოდეს რომ არ მითქვამს
ახლა გეტყვი მამიკო:
მადლობელი გახლავარ,
რომ მყავს და და ძამიკო.

რომ შემეძლოს ამ ნაჯღაბნს
ჩიტს გავატან ღაბუას,
მოვიკითხავ მამიკოს,
ბებიას და ბაბუას.

მამა შენს დღეს გილოცავ,
შე სიცოცხლის საწყისო,
უკვდავო და ძვირფასო,
ჩემო "ოქროს საწმისო".

აზრი თავში მებადა,
მამა შემომებადა.


გიორგი ლიპარიშვილი
22.05.14