ვჩანვარ ჩემი ბედიდან

სავსე მთვარეს დაღრუბლავს,
გული ისე მედიდა,
ჩემი ცოლი მახარებს,
ვჩანვარ ჩემი ბედიდან.

მისთვის ლექსებს დავაცხობ.
სიტყვებს ვკმაზავ სუნელით,
მე სუნამო არა მაქვს,
ვტკბები ცოლის სურნელით.

გრძნობა მთაზე დიდი მაქვს,
მთის კალთები მალაღებს,
ცოლის სიხარულისთვის
შევჭამ უკვდავ ბალახებს.

თვალის ჩინის ჩიჩინი,
ცოლიახლოს ტრიალებს,
ისე კოხტად ფოკუსობს,
სულსაც გააკრიალებს.

ჩემი ცოლი მახარებს,
ვჩანვარ ჩემი ბედიდან.
სავსე მთვარეს დაღრუბლავს,
გული ისე მედიდა.

გიორგი ლიპარიშვილი
2.11.13