ქაღალდის საყვარელი

ის ხომ წიგნის "პლაჟებზე"
ხშირად გამოჩრილია...


ცარიელი ფურცელი
ან თაბახი კი არა,
აზრთა ორომტრიალში
ინტერესით იარა.

მერე შვილებს უხსნიდა.
ექსკურსიებს მძღოლობდა,
ისტორიებს ყვებოდა
ადრე როგორ ბრძოლობდა:

- როცა წიგნს კითხულობდნენ
ჩვენ ვხდებოდით ხიზნები,
თავდაყირა დგებოდა
ჩვენი მოდგმის მიზნები.

ზოგი წერდა ისეთებს,
ლუკმადაც არ ვარგოდა,
ამიტომაც მშობლები
სადღაც გადაგვკარგვოდა.

სახლებსაც კი გვიწვავდნენ,
უვუცების არმია,
თითქოს სითბოს იცავდნენ,
ბუხარი ხომ შარმია?!

სადღა აღარ გვატარეს,
მიგვაბარეს ტუალეტებს,
უკანალი მოვწმინდეთ
დამებსა და ვალეტებს.

ერთმა ხის ქვეშ მიგვაგდო
გვამჯობინა ალუჩა,
სხვამ კი "ნეტი" ჩაირთო
წიგნიც "შვილებს" გადურჩა.

ახლა სუფევს მშვიდობა,
ჭერი გვხურავს მტვრიანი,
აღარა ვართ ქებულნი
ათასოხერმტრიანი.

შვილებს სიბრძნეს ვაკითხებთ,
მგზავრობაც გვაქვს უფასო,
მთავარია კაცთა ჯიშს
აზრი გადაუფასო.

ჩვენზე უთქვამთ ხუმრობით,
ჩვენს სახლებში სტუმრობით:

ის ხომ წიგნის "პლაჟებზე",
ხშირად გამოჩრილია,
ქაღალდის საყვარელი
მოფუსფუსე ჩრჩილია.


გიორგი ლიპარიშვილი
29.11.13