365

დღეა,
წუთია,
წამია,
წელი,

მე,
ამ
სტრიქონის
გავმხდარვარ
მწერი.

უკვე
დიდია,
დღეები
მიდიან.

სიცოცხლე რამდენი ღირს?
ცხოვრება მამობად ღირს.

დღეს ჩემი შვილის,
პირველი წელია,
ლექსიც კი,
ღირსი ვერ დამიწერია.

როცა გავიგე მამა ვხდებოდი,
რა მელდებოდა ვერც კი ვხვდებოდი.

ჩიორა,
პლანტაჩო,
ვეძახი გულითმე,
სიტყვები სამყოფი
ვერა ვერ ვურითმე.

დედამ შეარქვა მერე
ბენდნიერა,
მართლა სულ არის
ღიმილ-ბედნიერად.

სიტყვად ვერა და ვეღარ
გავთავდი,
თევდორეს მამა, კაცი
გავ-მთა-ვდი.

ძალა მაქვს უზღვავი,
ფიქრები მოზღვაო,
გული მაქვს უძრავი,
სიტყვები მოძრაობს.

არაა თვე მდორე,
იზრდება თევდორე.

შევხარი აპრილებს,
გულსაც რომ აგრილებს.

გამითბა ძვალები,
სიტყვებიც კაფიობს.
შვილია ძალები,
ყველაზე მკაფიო.

გიორგი ლიპარიშვილი
21.04.14