დროებას..

გადარებულა რომ,

გამოვაშრო სევდა,

გადარეულა დრო,

უკან ფეხდაფეხ მდევდა..

ვეღარ ვითვლიდი წელსაც,

ისარი ისარს ცემდა,

აღარ ვიპარსავ წვერსაც,

არ გასაოცრად ჩემდა..

თითქოს მე ვსახლობ დროში;

დავმოგზაურობ რომში;

თითებით ვართავ წუთებს,

ენისგან ვე-ერ უთქმელს..

ზოგ რამეს დროში ვკარგავ,

ზოგსაც ვპოულობ წამში,

ახლა მე სიტყვას ვქარგავ

დრო მე ვერასდროს წამშლი..

........................................

........................................

დამალობანას ვთამაშობ დროსთან,

მიწევს მოხუჭვა თვალის,

მოკრძალებული ვჩანვარ უფროსთან,

იმედით ვსახლობ ხვალის..

ვეთამაშები თითქოს დროებას,

ჩემს გულს საკინძედ უნდა მოებას..

ლიპარა (გიორგი ლიპარიშვილი)

24.12.11

(მოძრაობაში დაიწერა, მგზავრობისას, სანამ ლექციამდე მივედი)..