მაგრამ არ დამიმარხავს

პირველი ლექსი მამაზე ვბედე,
მერე კი რამდენი რაიმე ვყბედე.

მას შემდეგ ბუნებამ ოფლი იწურა,
წამები წლებში გამოიწურა...

მერამდენედ მამის დღე იწყება შავად,
განა რამე მართლა, ღამემ დააშვა.

მამის დღე და წელი მის გარეშე დგება,
ეს სიტყვები ნეტავ რისთვის გამოდგება?!

მამის დაბადებისდღეს პირველად ვარ მამა,
განვითარდა თითქოს, სასიცოცხლო დრამა.

მამის წლების საათი 47-ს აჩვენებს,
მოიგებდა გრძნობები, სიყვარულის არჩევნებს.

ათზე მეტი წელია მამა რაც არ მინახავს,
ვიცი გარდაცვლილია, მაგრამ არ დამიმარხავს.

მე მამის გენს ჩავუდებ ჩემი შვილის კაცობას,
მამაც აღარ ინანებს თევდორეს ვერგაცნობას.

სიყვარული გადამაქვს, ყვავილივით ვიმტვერებ,
თუკი ცუდს გადავაწყდი წამში გადავიმტერებ.

შვილო მომე მხარია,
მამის დაბადებისდღე
მუდამ მომიხარია.


გიორგი ლიპარიშვილი
21.05.13